Είναι γεγονός πως στο πρώτο έτος της φοίτησής σου δεν ήξερες που σου πάνε τα τέσσερα (σου πόδια!) σχετικά με το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει στο πανεπιστήμιο και γενικά στη φοιτητική σου ζωή. Με την έννοια ότι είχες την αντίληψη ότι θα έπρεπε να πηγαίνεις σε όλες τις διαλέξεις, να δίνεις σημασία μέχρι και στην παραμικρή λεπτομέρεια και γενικά να ανησυχείς για πράγματα τα οποία έχουν ελάχιστη βαρύτητα. Τώρα όμως που επιβίωσες κι αισίως μπήκες στο δεύτερο έτος, προσπαθείς να μην επαναλάβεις τα ίδια χαζά λάθη.
Ας δούμε λοιπόν μερικά πράγματα που έχεις συνειδητοποιήσει ως τώρα:
#1 Το πρώτο έτος πέρασε πραγματικά σαν νεράκι
#2 Κι εντελώς, βλακωδώς το πήρες ως δεδομένο πως κι οι υπόλοιπες χρονιές θα είναι κάπως έτσι
#3 Το γεγονός ότι δεν είχες προετοιμαστεί καθόλου ψυχολογικά για τη μετάβαση σου από το πρώτο στο δεύτερο έτος
#4 Ο τρόμος κι ο φόβος που νιώθεις, διότι οτιδήποτε κάνεις από εδώ και πέρα, θα έχει αντίκτυπο στο πτυχίο σου
#5 Και παρά το γεγονός πως είσαι στο Πανεπιστήμιο εδώ κι έναν χρόνο τουλάχιστον, ακόμα δεν έχεις μάθει πού βρίσκεται ο κάθε χώρος του με αποτέλεσμα να χάνεσαι
#6 Σιχαίνεσαι όταν οι εργασίες περιλαμβάνουν και την παρουσίασή σου
#7 Εξακολουθείς να είσαι ανύπαρκτος/η στους καθηγητές σου
#8 Δεν έχεις πλέον τις ίδιες αντοχές από πλευράς νυχτερινών εξόδων, σε σύγκριση με το πρώτο έτος
#9 Πόσο εκνευριστικοί κι ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν οι πρωτοετείς, οι οποίοι πραγματικά δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα
#10 Και πόσο μεγάλη είναι η πίεση που σου ασκούν σχετικά με το τι πρόκειται να επιλέξεις ως θέμα για την πτυχιακή σου. Μα, από τώρα;
#11 Παρά το γεγονός ότι πλέον έχεις στρωθεί και παίρνεις καλούς βαθμούς σε σχέση με το πρώτο έτος, έχεις πολύ μέλλον μπροστά σου μέχρι τελικά να αποκτήσεις το πολυπόθητο πτυχίο
#12 Πόσο ανησυχητικά γρήγορα περνάει ο καιρός, που ούτε καν το καταλαβαίνεις
#13 Κι αν συνεχίσει έτσι, θα φτάσεις να είσαι τελειόφοιτος δίχως να το έχεις πάρει χαμπάρι