Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά!!!Όλοι έχουμε φάει χυλόπιτα!Ζεστή, κρύα όπως την προτιμάτε πάντως μια χυλόπιτα λίγο πολλοί όλοι τη φάγαμε και η αλήθεια είναι πως μας έκατσε και βαριά στο στομάχι!
Αν προσπαθήσω να θυμηθώ πότε έφαγα την πρώτη μου χυλόπιτα, πάω πολλά χρόνια πίσω κάπου εκεί στο νηπιαγωγείο που κυνήγαγα τον Παναγιωτάκη και τον παρακαλούσα να τον παντρευτώ και αυτός έβαζε τα κλάματα. Ευτυχώς βέβαια, γιατί όταν είδα τον Παναγιωτάκη χρόνια αργότερα δεν ήταν τελικά ο άντρας που θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του. Εντάξει τώρα ας πάμε στις άλλες χυλόπιτες, τις πιο σοβαρές, αυτές που όταν τις φάγαμε μας πόνεσε το στομάχι μας, δέθηκε κόμπος και πέσαμε στα πατώματα.
Γνωριστήκατε, βγήκατε, ξαναβγήκατε, ερωτευτήκατε (βασικά εσύ το νόμισες αυτό), πήρες βαθιά ανάσα και είπες θα του/της το πω!! Και τότε να ‘τη ήρθε……τυλιγμένη με εκφράσεις…..”Δεν είμαι σε φάση”……”Δεν σε βλέπω έτσι”…….”Δεν θέλω να χαλάσει η φιλία μας”…..”Κακό timing” και πολλά άλλα που απλά στα λέει για να το πάρεις λίγο πιο ελαφριά!
Και εσύ μένεις παγωτό…..δεν ξέρεις τι να κάνεις….να βάλεις τα κλάματα? να το βάλεις στα πόδια? και τελικά καταλήγεις απλά να βάλεις τα χέρια σου στις τσέπες από αμηχανία, γιατί δεν πιστεύεις στα αυτιά σου! Εκείνη τη στιγμή νοιώθεις ένα μούδιασμα. Η διαφορά με το χωρισμό είναι ότι δεν θα βάλεις τα κλάματα εκεί μπροστά, δεν θα χτυπηθείς! Θα μαζέψεις την αξιοπρέπειά σου και θα πας σπίτι σου. Και εκεί θα σε πιάσει ο πόνος….ξέρεις είναι σαν αυτά τα χτυπήματα που όταν είναι ζεστά δεν πονάνε αλλά μετά πεθαίνεις από τον πόνο!! Έτσι και η χυλόπιτα….μόλις πας σπίτι σου αρχίζεις να πονάς!
Εντάξει θα σου περάσει…..απλά θα σου πάρει 1,2,3……δεν ξέρω μπορεί και πολλές μέρες ανάλογα το πόσο δυνατό ήταν το χτύπημα-έρωτας!! Και επειδή η χυλόπιτα είναι κάτι σαν ένας μινι-χωρισμός εδώ θα δεις τα στάδια που θα περάσεις:
Βήμα 1ο: Η άρνηση
Όπως και με τον χωρισμό, και με όλες γενικώς τις δύσκολες καταστάσεις, όσο περισσότερο τις συζητάς/ σκέφτεσαι/ αναλύεις, τόσο παρατείνεις το διάστημα της «αποθεραπείας». Βγάλε τα καψουροτράγουδα από το repeat, σταμάτα να βολτάρεις στα μέρη που σου τον/ την θυμίζουν, αντιστάσου στον πειρασμό να αναπτύξεις «το χρονικό μιας χυλόπιτας» με κάθε λεπτομέρεια σε γνωστούς, αγνώστους και περαστικούς στα φανάρια.
Προσοχή-προσοχή, εδώ υπάρχει μια παγίδα: Να αναπτύξεις τις τεχνικές της αυθυποβολής σε σημείο τέτοιο που να πείσεις τον εαυτό σου όχι μόνο ότι δεν συνέβη (που θα ήταν θεμιτό) αλλά και ότι «δεν το εννοούσε», «δεν το σκέφτηκε καλά», «δεν το έθεσες σωστά», οπότε γιατί να μην ξαναδοκιμάσεις; Αν σε οποιοδήποτε σημείο της διαδικασίας φτάσεις σε αυτήν την ακολουθία συλλογισμών, κάνε ένα κρύο ντους, πέτα το τηλέφωνο από το παράθυρο, ξάπλωσε και περίμενε να σου περάσει.
Βήμα 2ο: With a little help from my friends (που λεν’ κι οι Beatles)
Βάλε τους δύο (όχι περισσότερους) πιο κοντινούς σου ανθρώπους –στο καλύτερο σενάριο τους κολλητούς σου, στο χειρότερο τους γονείς σου– να σου απαριθμήσουν τους λόγους για τους οποίους τους αρέσεις. Ναι, είναι ντροπιαστικό, και λιγάκι αξιοθρήνητο –γι’ αυτό το ζητάς από τους δύο πιο κοντινούς σου ανθρώπους και μόνο. Για την τσακισμένη σου αυτοπεποίθηση, πάντως, κάνει θαύματα. Ειδικά αν είσαι αρκετά τυχερός ώστε να καταφέρουν να σε πείσουν.
Βήμα 3ο: Θα βγαίνω, θα πίνω…
Σήκω από τον καναπέ, κλείσε την τηλεόραση, τίναξε τα ψίχουλα πατατακίων από την φόρμα (αν είσαι άνθρωπος με αποφασιστικότητα και μεγάλα ψυχικά αποθέματα, μπορείς να δοκιμάσεις και να αλλάξεις την φόρμα με ένα τζην) και βγες έξω. Κανείς δεν αισθάνθηκε καλύτερα με τον εαυτό του βλέποντας προχειροφτιαγμένα σήριαλ και reality μαγειρικής. Τόσα μαγαζιά έχει η πόλη μας?Μέσα θα μείνεις?
Βήμα 4ο: Δουλειά σου
Όσο περίεργο και αν ακούγεται, μια πολύ καλή «ένεση αυτοπεποίθησης» (για να το θέσουμε με τον όρο των γυναικείων περιοδικών) είναι το να πέσεις με τα μούτρα στη δουλειά. Όπου «δουλειά» δεν είναι απαραίτητα η ανύπαρκτη/ κακοπληρωμένη/ βαρετή-μέχρι-θανάτου δουλειά γραφείου που μπορεί να κάνεις, αλλά οτιδήποτε δημιουργικό μπορεί να σε παθιάζει: Από το να πλέκεις κασκολάκια μέχρι να γράφεις στο blog σου, να ψήνεις cupcakes ή να σχεδιάζεις web comics. Όταν το αποτέλεσμα σου αρέσει (πάντα φτάνει μια στιγμή που το αποτέλεσμα σου αρέσει) είσαι κοντά στο σημείο να σου (ξαν)αρέσει και εκείνος που το δημιούργησε –ο εαυτός σου, ντε.
Βήμα 5ο: Γνωριζόμαστε από κάπου;
Και κάπου εδώ, είσαι σε καλό σημείο για να φλερτάρεις ξανά, εκεί που θα βγαίνεις και θα πίνεις (και λόγο δεν θα δίνεις). Και όχι, δεν έχεις κανένα λόγο να φοβάσαι ότι «θα ξαναφάς τα μούτρα σου»: Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει σπουδαία αντανακλαστικά όταν πρόκειται για το ένστικτο της επιβίωσης –στην προκειμένη περίπτωση, της αποφυγής όλης αυτής της κουραστικής διαδικασίας. Πράγμα που σημαίνει ότι το φλερτ σε κάτι τέτοιες περιστάσεις είναι απολύτως ακίνδυνο. Τουλάχιστον για εσένα. Για την άλλη εμπλεκόμενη πλευρά δεν μπορούμε να εγγυηθούμε τίποτα. Άλλωστε, είπαμε, συμβαίνει σε όλους, αργά ή γρήγορα.
